រេ​អាក់​ទ័រ​នុយក្លេអ៊ែរ​ដែល​គេ​ប្រេីប្រាស់​នៅ​តាម​រោង​ចក្រ​ថាមពល​នុយក្លេអ៊ែរ​សព្វថ្ងៃ​នេះ​ ប្រេី​ប្រេីប្រាស់​ថាមពល​ដែល​បញ្ចេញ​ដោយ​ការ​បំបែក​នៃ​អាតូម​ធ្ងន់​ តាម​រយៈ​ប្រតិកម្ម​ហ៊្វីសស្យុង​នុយក្លេអ៊ែរ​ ។ នៅ​ក្នុង​រេអាក់ទ័រ​ ណឺត្រុង​បុក​ទង្គិច​ជាមួយ​ណ្វៃយ៉ូ​នៃ​អាតូម​អ៊ុយរ៉ានីញ៉ូម​ ហើយ​បង្កើត​បាន​ជា​ថាមពល​កម្តៅ​។ ថាមពល​កម្តៅ​នេះ​ហើយ​ដែល​គេ​ប្រេីប្រាស់​ដេីម្បី​ដាំ​ទឹក​បង្កើត​ជា​ចំហាយ​ ដែល​ដេីរ​តួ​ជា​កម្លាំង​ចលករ​សម្រាប់​បង្វិល​ឌីណាម៉ូ​នៃ​ទួប៊ីន​ បម្លែង​ថាមពល​មេកានិច​នៃ​ចលនា​រង្វិល​ទៅ​ជា​ថាមពល​អគ្គិសនី​។ 

គួរ​បញ្ជាក់​ផង​ដែរ​ថា​ អ៊ុយរ៉ានីញ៉ូម​មាន​អុីសូតូប​ចំនួន​ពីរ​គឺ ​អុីសូតូប​អ៊ុយរ៉ានីញ៉ូម​-235 (U-235) និង​ អ៊ុយរ៉ានីញ៉ូម​-238 (U-238)​។ U-238 ជា​​អុីសូតូប​​ដែល​សំបូរ​ជាង​គេ​ និង​ជា​អុីសូតូប​ដែល​មាន​ស្ថេរ​ភាព​ ដែល​ជា​ទូទៅ​វា​មិន​ត្រូវ​បាន​ផ្តាច់​ចេញ​ពី​គ្នា​នៅ​ពេល​ចាប់​យក​ណឺត្រុង​នោះ​ទេ​។ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ​ U-235 ជា​ទូទៅ​ងាយ​រង​ប្រតិកម្ម​ហ៊្វីសស្យុង​នៅ​ពេលណ្វៃយ៉ូ​របស់​​វា​ចាប់​យក​ណឺត្រុង​ ហើយ​ក្លាយ​ជា​គ្មាន​ស្ថេរ​ភាព​ រួច​ផ្តាច់​ខ្លួន​ជា​អាតូម​ស្រាល​2 រួម​ជាមួយ​ ការ​កកេីត​ឡើង​នៃ​ណឺត្រុង​ថ្មី2-3 ។ ណឺត្រុង​ថ្មី​ៗ​ទាំង​នេះ​ហើយ​ ដែល​បង្ក​ឱ្យ​មាន​ការ​ចាប់​យក​ និង​ផ្តាច់​ខ្លួន​នៃ​អាតូម​ U-235 ផ្សេងៗ​ទៀត​ ឥត​ឈប់ឈរ​ ហើយ​បង្កើត​បាន​ជា​សង្វាក់​ប្រតិកម្ម​។ គួរ​បញ្ជាក់​សារ​ជា​ថ្មី​ថា​ រាល់​ការ​ផ្តាច់​ខ្លួន​នេះ​ តែងតែ​បញ្ចេញ​នូវ​កាំ​រស្មី​ និង​ថាមពល​កម្តៅ​ដ៏​មហិមា​។ 

​អ្វី​ដែល​ខុស​គ្នា​ពី​គ្រាប់​បែក​បរមាណូ​គឺ គ្រាប់បែកបរមាណូប្រើ​U-235 សុទ្ធ ដែលគេមិនអាចគ្រប់គ្រងសង្វាក់ប្រតិកម្មបាន តែចំពោះរេអាក់ទ័រនុយក្លេអ៊ែវិញប្រើ U-235 ត្រឹម 4% ប៉ុណ្ណោះ ដោយសមាសធាតុដែលនៅសល់ក្រៅពីនោះជា U-238 ។ ដោយសារវត្តមាន U-238 នេះហើយ ទើបការកើតឡើងជាបន្តបន្ទាប់នៃសង្វាក់ប្រតិកម្ម អាចត្រូវបានគេគ្រប់គ្រងបាន ដែលធ្វើឱ្យហានិភ័យនៃការផ្ទុះ​រោងចក្រថាមពលនុយក្លេអ៊ែ (ជាយថាហេតុ) នឹងមិនធ្ងន់ធ្ងរដូចបន្ទុះគ្រាប់បែកបរមាណូនោះទេ ៕