សំឡេងនិងពន្លឺបញ្ចេញពីអង្គមានចលនាមិនដូចប្រវែងរលកនៃអង្គនឹងឡើយ។ នៅពេលរថយន្តសង្គ្រោះបន្ទាន់ និងរថយន្តនគរបាលមកដល់ យើងឮសំឡេងស៊ីរ៉ែនរោទិ៍កាន់តែខ្លាំង (ដោយសារជំហានរលកខ្លី) ប៉ុន្តែសំឡេងនេះនឹងខ្សោយទៅវិញនៅពេលដែលរថយន្តទាំងនេះបរចេញទៅឆ្ងាយពីយើង។ ពណ៌របស់ពន្លឺក៏ដូចគ្នាដែរ យើងឃើញពណ៌របស់ពន្លឺនៃអង្គកាន់តែខៀវ (ដោយសារជំហានរលកកាន់តែខ្លី) នៅពេលដែលអង្គទាំងនោះខិតមកជិតយើង ហើយពណ៌របស់ពន្លឺនៃអង្គក៏នឹងកាន់តែក្រហម (ដោយសារជំហានរលកកាន់តែវែង) នៅពេលដែលអង្គទាំងនោះចរចេញទៅកាន់តែឆ្ងាយពីយើង។ គម្លាតកាន់តែធំនៅពេលដែលល្បឿនចរកាន់តែធំ និងបង្កើតបានជាបាតុភូតមួយហៅថា ផលដុបផ្លែរ (Doppler Effect)។ អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រជនជាតិអាមេរិចម្នាក់ឈ្មោះ អ៊ី.ហាប់បល (1889-1953) បានសង្កេតចម្ងាយកាឡាក់ស៊ី អង្កត់ល្បិច និងពន្លឺតារានឹង។ ក្នុងតារានឹង រយៈចម្ងាយនៃតារា និងអាំងតង់ស៊ីតេពន្លឺ ទាក់ទងគ្នាយ៉ាងខ្លាំង។ ហេតុផលនេះបានធ្វើឱ្យលោកអី.ហាប់បលអាចរកឃើញថា អាំងតង់ស៊ីតេពន្លឺពិត (ពន្លឺជាក់ស្តែង) បញ្ចេញពីតារាប្រែប្រួលតាមរយៈចម្ងាយទៅដល់តារានឹង។ គាត់បានរកឃើញទៀតថា ផ្នែកចុងបំផុតនៃកាឡាក់ស៊ីមីលគីវ៉េធ្វើចលនាលឿនជាងផ្នែកកណ្តាលនៃកាឡាក់ស៊ីមីលគីវ៉េ ហើយសកលបានរីក។ ផ្អែកលើរបកគំហើញនេះ អ្នកវិទ្យាសាស្ត្របានយល់ថា កាលពី 13 700ឆ្នាំមុនមានចំណុចមួយបានទាញកាឡាក់ស៊ីមីលគីវ៉េទាំងមូល។